Το παράθυρο της κρεβατοκάμαράς μου βλέπει προς τη δύση και ο ήλιος κάθε πρωί ανατέλλει στο δωμάτιό μου από τη δύση. Όταν το ανακάλυψα, εξεπλάγην πολύ. Μήπως το παράθυρο του δωματίου μου δεν έβλεπε προς τη δύση αλλά προς την ανατολή και δεν το είχα καταλάβει;
Όχι, όχι. Όταν πήγα στο σαλόνι που βλέπει προς την ανατολή, είδα ότι και από εκεί ανατέλλει ο ήλιος. Μα τι παράξενο! Μήπως ο κόσμος μας είχε αποκτήσει δύο ήλιους;
Φυσικά δεν υπήρχαν δύο ήλιοι. Ο ήλιος που φαινόταν να ανατέλλει από τη δύση ήταν αντανάκλαση. Στη δύση υπήρχαν γυάλινες πολυκατοικίες. Ο ήλιος αντανακλούσε από εκεί και ανέτειλε και στο δωμάτιό μου. Το εντυπωσιακό ήταν ότι ο ήλιος της αντανάκλασης είχε και θερμότητα και φως, σχεδόν ίδιος με τον πραγματικό. Αν και αντανάκλαση, έφερε όλα τα χαρακτηριστικά του αληθινού ήλιου.
Φυσικά, κάθε πρωί πριν ανατείλει ο ήλιος, ξυπνούσα και, όπως ήθελε ο Κύριος του σύμπαντος που με δημιούργησε και με χάρισε ζωή και ευλογίες, Τον ευχαριστούσα και έκανα την προσευχή μου. Ύστερα διάβαζα το βιβλίο Του, συλλογιζόμουν τα γεγονότα του κόσμου και τα αξιολογούσα.
Εν τω μεταξύ, παρατήρησα ότι ο ήλιος που ανέτειλε από την ανατολή έφτανε στο γυάλινο τραπέζι του σαλονιού και μου έκλεινε το μάτι, σαν να ήθελε να μου πει κάτι.
Έβαλα το αυτί της ψυχής μου κοντά του.
«Είμαι αγγελιοφόρος», έλεγε ο ήλιος, «και εμένα με δημιούργησε ο Κύριός μας και μου έδωσε αυτή την αποστολή. Αποστολή μου είναι να υπηρετώ τους ανθρώπους και τα άλλα δημιουργήματα, να είμαι χρήσιμος, να υπενθυμίζω στους ξεχασμένους τον Δημιουργό. Να ξυπνώ τους κοιμισμένους στην αλήθεια. Γι’ αυτό, όπου βρω ένα καθαρό αντικείμενο, μια αγνή καρδιά να με αντανακλά, πηγαίνω εκεί, κάνω αντανάκλαση και προσπαθώ να φωτίζω και να θερμαίνω τις σκοτεινές γωνιές. Γι’ αυτό ανατέλλω και από τη δύση και από τον βορρά και από κάτω και από πάνω, με λίγα λόγια από παντού. Αρκεί να μην μείνει κανένα πλάσμα χωρίς να συναντηθεί με τον Δημιουργό του.»
Τι όμορφα που ήταν τα λόγια του ήλιου! Για να διαδώσει τις ομορφιές του, χρησιμοποιούσε την αντανάκλαση. Και όπου αντανακλούσε, εκδηλωνόταν σαν τον ίδιο τον ήλιο. Τι σημαντικές που ήταν οι καθαρές, λαμπερές επιφάνειες! Αν δεν υπήρχαν οι γυάλινες πολυκατοικίες, δεν θα έβλεπα την ανατολή του ήλιου από το παράθυρό μου που βλέπει στη δύση.
«Εντάξει», είπα στον ήλιο. «Κατάλαβα. Θέλεις κι εγώ να αντανακλώ τα λόγια σου σε άλλους.» Έτσι έκανα. Εκείνο το πρωί έγραψα και αντανάκλασα στο οικογενειακό μας γκρουπ στο Whatsapp την πρώτη Συμβουλή του Ήλιου. Δηλαδή, την μοιράστηκα.
Η πρώτη Συμβουλή του Ήλιου ήταν:
«Καλημέρα, ήρθα. Έδιωξα τα σκοτάδια και το χθες. Έφερα σε εσάς μια ολοκαίνουργια μέρα. Ό,τι κι αν ζήσατε χθες, πέρασε και καταγράφηκε. Μην ασχολείστε με το χθες, δεν ωφελεί. Κοιτάξτε τη σημερινή μέρα. Η ευκαιρία είναι στα χέρια σας, παίξτε τον ρόλο σας όπως θέλετε. Θυμηθείτε, οι ώρες σας είναι μετρημένες. Ο ύπνος που θα τελειώσει τη μέρα πλησιάζει. Η σημερινή σας μέρα είναι πολύ πολύτιμη, εκτιμήστε την. Μην ανησυχείτε για το αύριο. Αύριο θα έρθω ξανά. Λοιπόν, έχω δουλειές. Αρκετή φλυαρία για σήμερα.»
Από εκείνη την ημέρα συνεχίζω κάθε πρωί το καθήκον της αντανάκλασης. Κάθε πρωί γράφω μια Συμβουλή του Ήλιου και τη στέλνω στην οικογένειά μου. Ελπίζω ο καθρέφτης της καρδιάς μου να μην λερωθεί και να μην αντανακλώ λάθος πράγματα. Ελπίζω ο καθρέφτης της καρδιάς μου να μην λερωθεί και να μην αντανακλώ λάθος πράγματα.
Όταν οι συμβουλές που μοιραζόμουν στο οικογενειακό γκρουπ έγιναν εκατοντάδες, οι κόρες μου είπαν: «Μπαμπά, αυτά δεν πρέπει να μείνουν μόνο μεταξύ μας. Πρέπει κι εμείς να γίνουμε καθρέφτες και να τα αντανακλάσουμε σε άλλους. Γι’ αυτό πρέπει να γίνουν βιβλίο.»
Είπα «εντάξει» και η εγγονή μου, Ζεϋνέπ Άλια Δεδέ, σχεδίασε και φιλοτέχνησε το εξώφυλλο. Το οπισθόφυλλο το σχεδίασε ο εγγονός μου, Μεχμέτ Σαμπρί Γκετζέ. Το βιβλίο το εξέδωσε η εταιρεία των κοριτσιών μου, KidsNook. Το βιβλίο το εξέδωσε η εταιρεία των κοριτσιών μου, KidsNook.
Τώρα στο δικηγορικό μου γραφείο το χρησιμοποιώ και ως βιβλίο οιωνών. Για εσάς, στην καρδιά μου ήρθε ο αριθμός τριάντα έξι. Να το διαβάσουμε;
* Από το βιβλίο του Αμπντουραχίμ Ντεντέ ”
Οι συμβουλές του Ήλιου
“.